Sîret-i Enbiyâ derslerimizin bu haftaki konusu Hz. Nûh (as) idi. Muhammed Emin Yıldırım hocamız, “İnsanlığın İkinci Babası Hz. Nûh” serlevhasının altında, Ülü’l-Azm peygamberlerden biri olan Hz. Nûh’un, ikinci baba olmasının ne demek olduğunu, Kur’ân’ın onun mücadele ve tebliğini nasıl anlattığını, inen ayet gruplarının Hz. Peygamber’e ne zaman ve ne için nazil olduğunu, yine Kur’ân’ın Hz. Nûh’un şahsiyetini hangi özelliklerle anlattığını çok önemli vurgularla bizlere takdim etti. Üç veya dört ders devam edecek olan Hz. Nûh derslerimizin bize çok şey öğreteceğini umuyor, istifadelerimizin bereketlenmesini Rabbimizden niyaz ediyoruz.
Dersten Cümleler
“Allah birbirinden gelme bir nesil olarak Âdem’i, Nûh’u, İbrahim ailesi ile İmrân ailesini seçip âlemlere üstün kıldı. Allah işiten ve bilendir.” (Âl-i İmrân 3/33, 34)
İki peygamber, iki de peygamber ailesi: Hz. Âdem ve Hz. Nûh, iki aile ise İbrahim ailesi ve İmrân Ailesi…
İmrân’ın ailesi: Baba İmrân, Anne Hanne, kızı Meryem, torunu İsâ, İmrân’ın bacanağı Zekeriyya ve onun oğlu olan Yahya’dan oluşur…
Hz. Âdem: İnsanlığın hem maddi hem manevi babası
Hz. Nûh: İnsanlığın kısmi olarak maddi, genel itibari ile manevi babası
İbrahim Ailesi: İnsanlığın manevi babası
İmrân Ailesi: İnsanlığın manevi babası
İnançta atalık, soy atalığı değil, yol atalığıdır; nesep itibari ile bir babalık değil, inanç itibari ile bir babalıktır.
“Nûh kelimesi, Arapça asıllı olup nevḥ (ağlamak, dövünmek) kökünden gelmiş, bizzat kendi nefsini kötülediğinden veya tövbe etmeden boğulup gitmeleri sebebiyle kavmi için üzüldüğünden ona bu adın verildiği” söylenmiştir. (Fîrûzâbâdî, VI, 26)
Kaynaklarımız, Hz. Nûh’un soyunu şu şekilde verirler:
Âdem – Şît – Enuş – Kaynan/Kaynen – Mehlâil- Yerd/Yarid – İdrîs/Ahnuh/Unhuh/Hanuh – Metuşelah- Lamek/Lemk – Nûh
“Hz. Âdem ile Hz. Nûh arasında on asır vardı.” (İbn Sa’d, Tabakât, 1/26)
Hz. Nûh’un annesine gelince, kaynaklar annesini Râkîl’in veya Kābil’in kızı Kaynuş olarak verilmektedir. (Sa‘lebî, s. 54)
“Dediler ki: Taptığınız ilahları bırakmayın. Hele Ved’den, Süvâ’dan, Yegūs’dan, Yeûk’tan ve Nesr’den asla vazgeçmeyin.” (Nûh 71/23)
İnsanlık kâinatta var olan tüm idareyi tek bir tanrının otoritesinde toplanacağına bir türlü inanamadıkları için çok tanrıcılık inancı insanlar arasında yayıldı.
Nûh Sûresi’nde bahsi geçen beş tanrı, aslında gücü, kuvveti ve idareyi temsil eden beş önemli sembolün isimleriydi.
Ved: Erkek savaşçı
Süvâ: Güzel kadın
Yeğûs: Aslan
Yeûk: At
Nesr: Kartal
Yaratma kimin kudretindeyse yönetme de O’nun (cc)…
İdare etme de O’nun…
Kanun koyma da O’nun…
Rızık verme de O’nun…
Korkulması gereken de O…
Sevilmesi gereken de O…
Güç ve kuvvette eşsiz olan da O…
Hz. Nûh böyle bir kavme gönderildi. Akideleri bozulmuş, akideleri bozulduğu için ahlakları bozulmuş, ahlakları bozulduğu için adalet anlayışları yerle bir olmuş, adalet anlayışları yerle bir olduğu için dengeler sarsılmış, menfaat öncelikli bir hayat öncellenmiş, sevgi, korku, ümit alanlarında aşırılıklar hayatlarını kaplamıştı.
Sayılan beş hususiyet, Mekke Cahiliyesi’nde de vardı ve bugün Modern Cahiliye dediğimiz bizim hayatlarımızda da var. Neydi bu beş şey?
1. Akidesizlik
2. Ahlaksızlık
3. Adaletsizlik
4. Aşksızlık
5. Aşırılık
Kur’ân-ı Kerim’de Hz. Nûh
Kur’ân-ı Kerim’de Hz. Nûh ne ölçüde anlatılmıştır?
1. Kur’ân-ı Kerim’de yirmi sekiz sûrede hakkında bilgi verilmiştir.
2. Kur’ân-ı Kerim’de kırk üç yerde ismen zikredilmiştir.
3. Kur’ân-ı Kerim’de adı sûrelere isim olarak verilen yedi peygamberden biridir.
114 sûreden 7 tanesinin isimleri, peygamber isimleridir: Hûd, İbrahim, Lokman, Muhammed, Nuh, Yunus ve Yusuf…
1. Kur’ân-ı Kerim’de mücadelesi, tebliği ve
kavminin tepkileri çok detaylı bir şekilde anlatılmıştır.
2. Kur’ân-ı Kerim’de şahsiyetine dair çok önemli bilgiler aktarılmıştır.
Mücadelesi, Tebliği ve Kavminin Tepkileri Çerçevesinde Hz. Nûh (as)
A’raf 7/59-64 Başlayan tebliğ ve kavminin gösterdiği tepkiler 6 ayet
Yûnus 10/71-73 Tebliğin muhtevası, kavminin tepkileri ve tufan 3 ayet
Hûd 11/25-49 Kavminin tepkileri, gemi yapımı, oğlu ile konuşmaları ve tufan 25 ayet
Enbiyâ 21/76, 77 İcabet gören duası, inanların kurtulması, inkârcıların akıbeti 2 ayet
Mü’minûn 23/23-30 Kavminin tepkilerinin içeriği ve sebepleri, inananların kurtuluşu 8 ayet
Şuarâ 26/ 105-122 Peygamber olarak Hz. Nuh’un şahsiyeti ve kavminin tepkileri 18 ayet
Ankebût 29/14, 15 Tebliğin süresi, neticesi ve inanların kurtuluşu 2 ayet
Sâffât 37/75-82 Hz. Nûh’un duasına icabet edilişi ve bahşedilen mükâfat 8 ayet
Kamer 54/9-16 Tebliğden sonra Hz. Nûh’un ruh hali ve tufan 8 ayet
Nûh 71/1-28 Tebliğin muhtevası, kavminin inançları ve tepkileri 28 ayet
Burada aktarılan ayetlerin toplamı 108 ayettir.
Şuarâ 26/ 105-122 Nübüvvetin 4. yılı
Yûnus 10/71-73 Nübüvvetin 5. yılı
Yûnus 10/71-73 Nübüvvetin 5. yılı
Hûd 11/25-49 Nübüvvetin 5. yılı
Nûh 71/1-28 Nübüvvetin 6. yılı
Enbiyâ 21/76, 77 Nübüvvetin 6. yılı
A’raf 7/59-64 Nübüvvetin 9. yılı
Kamer 54/9-16 Nübüvvetin 9. yılı
Sâffât 37/75-82 Nübüvvetin 10. yılı
Mü’minûn 23/23-30 Nübüvvetin 12. yılı
Ankebût 29/14, 15 Nübüvvetin 12. yılı
Kur’ân-ı Kerim’de Hz. Nûh’un Şahsiyeti
1. Allah tarafından seçilmesi (Âl-i İmrân 3/33)
2. Kendisine vahyedilmesi (Nisâ 4/163)
3. Diğer peygamberler gibi hidayete erdirilmiş olması (En’âm 6/84)
4. Kendisine kitap, hikmet ve nübüvvet verilen bir nebi oluşu (En’am 6/89)
5. Tevekkül etmede abidevî bir halinin olması (Yûnus 10/71)
6. Kayıtsız ve şartsız bir şekilde teslim oluşu (Yûnus 10/72)
7. İnkârcı bir evlat ile imtihan edilmesi (Hûd 11/43)
8. Esenliğe ve berekete mazhar oluşu (Hûd 11/48)
9. Çokça şükür üzere olması (İsrâ 17/3)
10. Emin ve güvenilir bir resûl oluşu (Şuarâ 26/107)
11. Tüm peygamberler gibi tebliğine karşı hiçbir ücret istememesi (Şuarâ 26/109)
12. 950 yıl tebliğe devam etmesi (Ankebût 29/14)
13. Diğer peygamberler gibi kendinden söz alınması (Ahzâb 33/7)
14. Ülü’l-Azm peygamberlerden biri olması (Ahzâb 33/7)
15. Mü’minlik ve muhsinlik çizgisinde zirvelerde olması (Sâffât 37/80, 81)
16. Ona vahyedilenin kendinden sonra gelenler için de geçerli ve yürürlükte olması (Şûrâ 42/13)
17. Kul olması ve kulluğu en güzel bir şekilde temsil etmesi (Kamer 54/9)
18. Apaçık bir nezîr/uyarıcı olması (Zâriyât 51/50)
19. İnkârcı ve ihanet eden bir hanım ile imtihan edilmesi (Tahrim 66/10)
20. Kavmine peygamber olarak gönderilmesi (Nûh 71/1)
Dünyadaki Cennet Aile: “Birbirimizin Helakı Değil Saadeti Olmalıyız!”
Ebû Hûreyre (ra) diyor ki: “Oturmuş Efendimiz’in (sas) etrafında O’nun mübarek dudaklarından dökülecek sözleri dinliyorduk. Bira ara Efendimiz (sas) dedi ki: “Bir zaman gelecek, kişinin helaki, hanımının, çocuklarının, anne ve babasının elinden olacaktır.” Sahâbe merakla sözün devamını beklerlerken Efendimiz dedi ki: “Kişinin ehli (hanımı, çocukları, anne ve babası) onu fakirlikle ayıplarlar ve gücünün yetmediği şeyleri kendisinden isterler. Adam, bu şekilde tehlikeli işlere girerse dini gider ve kendisi de helak olur.” (Beyhaki, Zühdü’l-Kebir, c. 1, s. 183; Deylemi, Kitabü’l-Firdevsi, c. 5, s. 448)
